Sesime Gel ..

Yazlıktaydık biz bugün yine cümbür cemaat. Kalabalık ailemin doruklara ulaştığı bir gün yaşadık.Dayımın sarholuğu ama buna rağmen hala masumluğuna alkolün işlemeyişi,anneme nerden estiğini bilmediğimiz tarhana yapma merakı,babamın ntv seyretme sevdasına tutulup anten konusundaki başarı serüveni, teyzemin tuhaf ev kıyafetleri eşliğinde temizlik yapma çabası, kuzenlerin denizde yapılmayacak şeylere ilk örnek gösterilen ne varsa ısrarla ve büyük uğraşla yapma girişimleri... Ve tabiki ben ; bol bol beyninin ve kalbinin farklı iki insanmış gibi düşünüp toplamda üç kişiymiş edasıyla kendinle sohbet eden, duygusal denemeyecek kadar az ağlayan ama herşeyi duyguya bağlayan .. Tuhaf durumdayım aslında , insan yaradılışında olan bencilliğe rağmen ilk ağızdan anlatamıyormuş kendini açık açık.. Herkes kendini bazen tanıyamaz ama benim kadar da yabancı kalamaz.Kendimle aynı dilden konuşamadığım zamanlara şahit oluyorum, anlık tepkilerime o an bitince ''ohaa bunu nasıl dedin ''diye kendime kabalaşıyorum. Ama şunları yazarken bile içimden bir ses ''kendine haksızlık etme'' diye teselli verebiliyorsa üç kişi yine toplanıp karar verdik konuyu kapatıyoruz demektir. :)